Ukonilmaa odotellessa. Tämä osuus oli pitkälti taas maantien laitaa ja pikkukylien läpiajoteitä. Jokunen pätkä eukalyptysmetsikköä ja maatila-aluetta. Tuonenkieloja (muistankohan kukan nimen oikein) kasvaa villeinä.
Polttavat pieniä kekoja siellä täällä. Miksiköhän. Eilen savu tunkeutui sisälle albergueenkin.
Muutama aika sitten kaipailin kanssakulkijoita. Nyt niitä sitten on. Porto tuntuu olevan suosittu aloituspaikka.
Aamulla alberguen käytävällä paikkailtiin rakkoja ja kiedottiin siteitä. Näky oli koominen. Pitkä käytävä täynnä jalkahoitoa tekeviä peregrinoja. Muutaman kylän jälkeen unkarilainen Dorota nilkutti edessämme. Apteekissa oli sidottu molempiin jalkoihin kääreitä. Hän oli menossa juna-asemalle aikoen jatkaa junalla Espanjan puolelle, Tuihin. Mietimme camino-kamuni kanssa mistä rakot johtuvat. Onko kyseessä liian pitkät päivämatkat vai mikä. Dorota käveli noin 30m kilometriä päivässä. Jalassa lenkkarit.
Ukonilmaa ei sitten tullutkaan. Hieno päivä.