Jos kolmannesta pussista löytynyt miete on lähes kaksituhatta vuotta sitten eläneen filosofi Senecan, niin hyvin se pätee tähän päivään. ”Jokainen ympäristönvaihto tuottaa iloa” löytyi Kariston kustantamasta kirjasta Ilo: Pieniä viisaita ajatuksia ilosta.
Toissa viikolla remontoin makuuhuonettani ja siitä syystä muutin nukkumaan työhuoneeseeni. Sitä ennen olin pitkään miettinyt ja laskeskellut mihin ajankohtaan tuon remontin toteuttaisin, sillä halusin viettää mahdollisimman vähän öitä työhuoneessani. Ajatus yöpuulle työhuoneeseen vetäytymisestä tuntui oudolta.
Kuinka ollakaan, viihdyin vallan hyvin tuossa kummallisessa nukkumaympäristössä. Peittojen välissä maatessani tuntui kuin olisin matkoilla. Ja matkoille siirryinkin, sillä pian ajatuksiini vyöryivät monet reissumuistot ja paikat, joissa olin öitäni viettänyt. Eivätkä ne olleet ikäviä muistoja, vaan ilolla ne vastaanotin. Iglut, lumihotellit ja taidemajatalot esivalmistelivat minut Höyhensaarille. Vuosikymmeniä piilossa ollut nuoruuden yö pariisilaisasunnossa ikätovereiden kanssa pullahti jostain. Lukuisat yöpymiset pyhiinvaeltajien majataloissa camino-reittien varrella tuudittivat viimein uneen.
Ympäristönvaihdoksen ei tarvitse olla suuri. Korona-aikaan olen harrastanut löntystelyä lähistöllä, taloyhtiömme tontilla. Olen vaihtanut parvekenäkymän pihan tarjoamiin näkymiin, istuskellut milloin missäkin.
Kauas ei tarvitse lähteä, vaan joskus riittää, että tekee tavanomaisen lenkin vastakkaiseen suuntaan tai pistäytyy omassa lähiössään eri aikaan kuin tavallisesti liikkuu. Iltavirkku voi vaihtaa aamuvirkuksi tai päinvastoin. Pääasia, että lähtee liikkeelle.